Ik ging naar een cursus Creatief Schrijven voor wat bijscholing en ik leerde een Youpie schrijven: een column a la Youp van 't Hek. Deze eerste poging komt best dichtbij, al zeg ik het zelf. Kwestie van goed analyseren om erachter te komen welke stijltrucjes hij gebruikt. 

Complot

Dus de godfather van de supermarktmaffia Marc Jansen maakt zich grote zorgen om de miljoenen mensen die geen eten krijgen deze kerst. Wat is het toch een schat.

Geen eten. Daar hebben wel meer mensen last van in de wereld. Maar daar horen we Marcje verder nooit over. Maar nu boze boeren zijn bankrekening dreigen te blokkeren, raakt hij in paniek. Hij schreef ze een mooie brief waar hij erg zijn best op had gedaan, en wat denk je? Hij kreeg niet eens antwoord! Beter had hij zijn brief zwartgelakt.

Dan had hij samen met Renske van de immer boze SP in elke talkshow die onze bananenrepubiek rijk is mogen aanschuiven. Maar Marcje vond het gewoonweg niet eerlijk en stapte huilend naar de rechter. Koste wat het kost, zei hij nog, luid snikkend.

De economie blijft groeien. Het aantal mensen dat in armoede leeft ook. En dat wil Peter van de Vorst ook graag terugzien in Goede Tijden Slechte Tijden, want de kijkcijfers lopen terug. Dat stemde mij vrolijk en optimistisch: na bijna 30 jaar is het minderbegaafde deel van de bevolking dan toch bijna uitgestorven en is er eindelijk ruimte voor kwaltiteits-tv. Maar helaas. Blijkbaar valt er meer geld te verdienen via eencellig kijkpubliek en gaat onze voormalige sterrenkijker de soap reanimeren. Het moet weer herkenbaar worden, onder andere door de kloof tussen arm en rijk te verwerken, in de verder zo enorm realistische zeepserie. Hij denkt zijn reclame-inkomsten te redden met treurig schouwspel van arm gepeupel dat niets te eten heeft met Kerst. Zeker omdat Marcje met zijn dikke auto de Voedselbank blokkeert. Misschien lukt het nog om voor 18 december een aflevering in elkaar te draaien.

De rijken worden rijker en de armen worden armer. Dat zuigt Peter niet uit zijn duim, maar dat zegt ook het CBS. En daar kan razende Renske zich dus ook vreselijk over opwinden. Als die boeren volgende week de groothandels blokkeren, heeft ze geen tomaat meer om mee te gooien.

Samen met de frauderende ouders zat onze Renske potsierlijk bij Pauw. Trots op de frauderende ouders die een crowdfunding hadden opgezet om elkaar de kerst door te helpen. In naam van de SP, waar ze achter de schermen al druk bezig waren om de extra stemmen te tellen. Even dreigde Jeroen hierover een kritische vraag te stellen, maar de journalist-ondernemer bedacht zich nog nét op tijd dat hij zelf ook graag zo veel mogelijk gemeenschapsgeld van de publieke omroep binnenharkt door zijn programma te maken met zijn eigen productiemaatschappij, en vroeg niet verder. Als omroepman van het jaar wil je in de laatste dagen van je goedbetaalde talkshow geen tomaat van eigen deeg.

Over creatief boekhouden gesproken. Wereldverbeteraar Floortje Dessing kletst zichzelf naar de meest prachtige einden van de wereld, met dank aan haar eigen productiemaatschappij. Zo kan ze meer euro’s in haar ecologisch verantwoorde broekzakken proppen dan wanneer ze door BNN/VARA wordt betaald. Een betere wereld mag wat kosten. Ze zal haar spaargeld ook wel ergens op een belastingparadijselijk eiland hebben geparkeerd. Matthijs weet het ook. Hij wilde College Tour wel presenteren, op voorwaarde dat productiebedrijf Medialane het programma maakt want die betalen hem uit als formatontwikkelaar. En dan heb je niets te maken met de beloningsnormen voor presentatoren en mag je meer verdienen als een minister.

Hugo de Jonge poetste zijn kekke slangenleren schoenen nog eens extra op zodat ze net zo hard glommen als zijn trotse toet. Hij mocht vrijdag de pers te woord staan omdat Rutte op de klimaattop in Madrid was. Niet met de trein natuurlijk, want die loopt op steenkolen. Ik word altijd weer blij als ik hoor dat de man die ons land lachend leidt, zo’n enorme kennis tentoonspreid alsof het de eenvoudigste zaak van de wereld is. Bij ons thuis zeggen we ook altijd: een beter milieu begint niet bij jezelf, altijd bij een ander.

Maar glimmende Hugo had ander nieuws. Hij wist te vertellen dat mensen denken. De lieverd. Ik heb waardering voor deze positieve kijk op de mensheid. Hugo wilde de boeren meegeven dat mensen niet anders gaan denken als je met je dikke trekker voor de supermarkt gaat staan. Waarvan akte.

Eerlijk gezegd denk ik dat het allemaal een groot complot is. In het diepste geheim hebben Marcje en de geschiedkundig zeer begaafde leider van de Farmers Defence Force overleg gevoerd. ‘Als jullie niet meewerken,’ zei Marcje, ‘dan knijpen we jullie nog verder uit dan dat we al doen. Heb je dat begrepen? En verzin maar iets om de aandacht af te leiden.’

De boeren deden wat in hun vermogen lag en ondertussen begonnen de mensen te hamsteren om alle boodschappen voor 18 december in huis te hebben. Met twee winkelwagentjes tegelijk lopen ze langs de schappen, verwilderde blikken in de ogen. Halen wat er te halen valt. Alsof er melding is gemaakt van een aanstaande hongerwinter. ‘Ik heb dus echt geen zin om straks de tulpenbollen uit de tuin te graven,’ zegt een Gooise dame desgevraagd tegen de reporters die vanuit binnen- en buitenland naar Nederland komen om verslag te doen van de immense chaos in lands supermarkten.

Eén en ander geheel volgens het plan van de supermarktmaffia. Zo vroeg in december is de omzet nog nooit zo hoog geweest. Het ramptoerisme draait op volle toeren. Schiphol barst uit zijn voegen. Mensen van over de hele wereld komen naar Nederland en proberen met ware doodsverachting de laatste producten te kopen. Zulke originele souvenirtjes hadden ze nog nooit gescoord. Op 18 december delen de boeren gratis boter uit vanuit hun dikke trekker en maken vrienden. Voor iedereen hebben ze twee pakjes. Een voor op je brood, de ander voor op je boze bolletje. En hup, daarna weer lekker veel boodschapjes doen.

Deze column schreef ik als huiswerkopdracht voor de post-bachelor cursus Creatief Schrijven van Hogeschool Utrecht Centrum Communicatie & Journalisatiek en heeft niets van doen met mijn eigen mening.